ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Iron Maiden - The Book Of Souls [2015]

ΚΑΙ ΝΑ που το 16ο άλμπουμ μιας επικής πορείας του θεϊκού γκρουπ που ακούει στο όνομα Iron Maiden, έφτασε στα χέρια των... θνητών. Το The Book of Souls έρχεται 5 χρόνια μετά το αμφιλεγόμενο The Final Frontier, για να ρίξει «φως» στο παρόν και το μέλλον αυτής της σπουδαίας μπάντας. Μιας μπάντας που, όπως μας αποκαλύπτει, δε σκοπεύει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αλλά όπου κι αν αποφασίσει να στρέψει την πλώρη της, με μιας στο διάβα της, δημιουργούνται νέοι oρίζοντες. Αρκεί να το θέλει πραγματικά...





Δανειζόμενοι κόνσεπτ που αφορά στους Μάγια, τη δύναμη της ψυχής και τη ζωή μετά θάνατον, οι Iron Maiden, αντλώντας πρόσθετη ενέργεια από τη σοβαρή περιπέτεια υγείας του Dickinson, παραδίδουν το μεγαλύτερο σε διάρκεια άλμπουμ τους, το οποίο περιλαμβάνει και το μακροσκελέστερο κομμάτι της ιστορίας τους, το Empire of the Clouds. Τι κρύβουν, όμως, στα σπλάχνα του The Book of Souls;

Το άλμπουμ καλωσορίζει τον ακροατή με το If Eternity Should Fail. «Here is the soul of a man / Here in this place for the taking / Clothed in white, standing in the light / Here is the soul of a man», απαγγέλλει ο Dickinson σε μία εισαγωγή 1:30 λεπτού με πλήκτρα. Μετά «μπαίνει» όλη η... παλιοπαρέα σε μια κλασική Maiden σύνθεση, με feeling και λαμπερό ρεφρέν για να «ανοίξει» όπως πρέπει το νέο άλμπουμ. Περίπου 5 λεπτά μετά, το κομμάτι αναφλέγεται: Ο McBrain δίνει το σύνθημα με τύμπανα που θυμίζουν κάποιον ξεχασμένο ιθαγενή και για ένα λεπτό το γκρουπ μάς χαρίζει ένα instrumental όργιο. Το τραγούδι «σβήνει» με τον Dickinson μέσα από μια παραμορφωμένη αφήγηση που προκαλεί ρίγος. Τι υπέροχο κομμάτι...

Speed Of Light. Το πρώτο single. Παλαιότερα ένα τέτοιο κομμάτι άνοιγε τα άλμπουμ. Rock n' roll στο φουλ, πολύ ζωντανό τραγούδι, που κάπου, όμως, έχουμε ακούσει «ξανά». Δεν είναι το Speed Of Light το ζητούμενο σ' αυτόν τον δίσκο.

The Great Unknown. Εισαγωγή μεθυστική που παραπέμπει στο X Factor, δημιουργεί κλίμα για κάτι πολύ μεγάλο. Ο Dickinson, ίσως, υπερβάλλει λίγο στη ερμηνεία του, ενώ το πλήκτρο «υφαίνει» ένα ξεχωριστό χαλί στο κομμάτι. Παρόλ' αυτά νομίζω ότι η συγκεκριμένη σύνθεση χωρίς να είναι αδιάφορη, δεν κάνει τη διαφορά.

The Red and the Black. Το πρώτο «τέρας» σε διάρκεια. Υφος και ερμηνεία πολύ κοντά στο Dance Of Death (με χάλασε κάπως αυτή η επιλογή), όμως το ριφ «σκοτώνει». Και μετά, ιαχές που θυμίζουν Heaven Can Wait. Oι Maiden επιστρατεύουν τακτικές από το παρελθόν. Στρατηγική ή αδυναμία; Το κομμάτι κυλά σε αυτό το τέμπο μέχρι το 7ο λεπτό και πάνω που σφίγγω τα χείλια μου από αμφισβήτηση, έρχεται ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι από τα ηχεία, λες και «διάβασαν» τη σκέψη μου. Ο Bruce αποχωρεί διακριτικά και οι υπόλοιποι πέντε αναλαμβάνουν τα ηνία, μετατρέποντας το κομμάτι σε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, με αλλαγές ρυθμού, διαδοχικά πανέμορφα σόλα, σε μια πραγματικά μεγαλειώδη παρένθεση που αποδεικνύει ότι ο ορίζοντας των Maiden βρίσκεται πολύ πιο μακριά από τη φαντασία μας (πόσο θα ήθελα να τους παρακολουθούσα στο στούντιο να το παίζουν). Ενα καθηλωτικό β' μέρος, σε μία σύνθεση του Harris, ίσως την κορυφαία της καριέρας του. Ακόμη προσπαθώ να κλείσω το στόμα μου...

When the River Runs Deep. Μετά τα προηγούμενα 13μισι λεπτά, το γκρουπ ρίχνει μια περίπου 6λεπτη «γέφυρα», γεμάτη ριφ, ταχύτητες, διαδοχικά σόλα χωρίς οίκτο και σταματημό. Το κέφι σε συνεπαίρνει. Οι Maiden ζουν ξανά!

The Book of Souls. Aκουστική εισαγωγή δανεισμένη κατά 99% από τους Cockney Rebel και το θρυλικό Sebastian. Kαι μέχρι να κατεβάσεις το φρύδι από την έκπληξη, ντραμς και ριφ σκάνε σαν οβίδα και το κομμάτι... ξαναγίνεται Maiden. Ενα βαρύ τέμπο που σέρνεται πάνω στα πλήκτρα του Harris και στην ερμηνεία του Dickinson. Θα μπορούσε να αποτελεί μέρος του A Matter Of Life And Death, μέχρι το 5:50, όμως. Μετά όλα αλλάζουν, όλα θυμίζουν Powerslave με τον Bruce να κάθεται κατά διαστήματα στον «πάγκο» και τους Harris, Murray, Smith, Gers και McBrain να ξεσπούν σε μία ακόμη «συνομιλία» μεταξύ τους. Απόλαυση.

Death or Glory. Ριφ, ριφ, ριφ και η λάβα των Maiden ξεχύνεται σε ακόμη ένα πεντάλεπτο κρεσέντο που έχει αύρα Powerslave και αυτό. Από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ. Αυτό θα έπρεπε να είναι το 1ο single του δίσκου κι όχι το Speed Of Light. Μαγεία πραγματική, θα ήθελα κι άλλα τέτοια κομμάτια στο The Book of Souls. Ενα κομμάτι βγαλμένο από τα 80's.

Shadows of the Valley. Eισαγωγή... Wasted Years. To πλήκτρο στερεί την αμεσότητα που πάει να δημιουργήσει η σύνθεση. Πάλι θυμίζει Dance Of Death (και δεν θα 'πρεπε). Πάντως, για πρώτη φορά στο άλμπουμ, οι κιθάρες «πλέκονται» τόσο πειστικά μεταξύ τους και δεν ακολουθεί η μία την άλλη, και αυτό δίνει πόντους σε ένα κομμάτι που ενώ δεν είναι κακό, δεν έχει αυτό το «κάτι» που θα το «απογειώσει».

Tears of a Clown. Ενα κομμάτι αφιερωμένο στον τραγικό αυτόχειρα και σπουδαίο ηθοποιό, Ρόμπιν Ουίλιαμς, που έφυγε από τη ζωή πριν από έναν χρόνο. Το Tears of a Clown έρχεται με πολλά prog στοιχεία και θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί κομμάτι από κάποιο προσωπικό άλμπουμ του Dickinson. Ενα πανέμορφο τραγούδι - δώρο από τον Harris και τον Smith στους πιο progressive φίλους του γκρουπ. Μεγάλη στιγμή!

The Man of Sorrows. Η ώρα της «μπαλάντας», η ώρα του χειρότερου κομματιού του άλμπουμ. Απλά υποφερτό, που δεν έχει κάτι ιδιαίτερο, ούτε λόγο ύπαρξης. Το Wasting Love μάς αρκεί...

Empire of the Clouds. Τhe grand finale. To άλμπουμ φτάνει στο τέλος. Ενα τέλος 18 λεπτών! Ο Dickinson παίρνει θέση στο πιάνο (δε γίνονται κάθε μέρα αυτά), το βιολί συνοδεύει αυτό το 7λεπτο συναπάντημα και μετά τη σκυτάλη παίρνουν οι κιθάρες, το μπάσο, τα ντραμς και αρχίζουν οι «προκλήσεις». Ο McBrain παρενοχλεί τους υπόλοιπους με δεκάδες γυρίσματα και εκείνοι μπαίνουν στο χορό, μια instrumental παρένθεση διάρκειας περίπου 6,5 λεπτών. Oι Maiden πάνε τη μουσική τους ακόμη παραπέρα, σπάνε τα δεσμά του μέταλ των 80's και παραδίδουν ένα μακροσκελές απωθημένο τους (ή του Dickinson;) που περικλείει τα πάντα. Οι κλασικοί Maiden-άδες θα το βρουν πιθανότατα αδιάφορο. Το γκρουπ, όμως, φαίνεται πως είχε ανάγκη ένα κομμάτι σαν αυτό και οφείλουμε να το σεβαστούμε, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει.

Μην ξεχνάμε ότι τα μέλη της μπάντας έχουν μεγαλώσει 35 ολόκληρα χρόνια. Μέσα σε αυτά έζησαν και άλλαξαν πολλά. Το The Book Of Souls, απευθύνεται ξεκάθαρα στους οπαδούς του γκρουπ που τους ακολουθούν πιστά από την πρώτη νότα του Prowler. Στους οπαδούς που μεγάλωσαν και άλλαξαν μαζί τους. Σίγουρα τα κομμάτια τους δεν έχουν πια την αμεσότητα που είχαν κάποτε. Κανείς δεν θα τα σφυρίξει στο δρόμο. Ομως, οι Iron Maiden, απαιτούν πλέον πλήρη «υποταγή» του ακροατή. «Οταν ακούτε εμάς, δε θα βουρτσίζετε ούτε τα δόντια σας», θα μπορούσαν να λένε. Και δε θα διαφωνήσω. Ωρα να βάλω ξανά από την αρχή το άλμπουμ. Για δέκατη φορά...

H tracklisting:

Disc One

1. If Eternity Should Fail (Dickinson)  8:28
2. Speed Of Light (Smith, Dickinson) 5:01

3. The Great Unknown (Smith, Ηarris) 6:37
4. The Red and the Black (Harris) 13:33
5. When the River Runs Deep (Smith, Harris) 5:52
6. The Book of Souls (Gers, Harris) 10:27

Disc Two 

1. Death or Glory (Smith, Dickinson) 5:13
2. Shadows of the Valley (Gers, Harris) 7:32
3. Tears of a Clown (Smith, Harris) 4:59
4. The Man of Sorrows (Μurray, Harris) 6:28
5. Empire of the Clouds (Dickinson) 18:01
Total length: 92:11

THE SHADOW

Αξιολόγηση 8>10