Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

28 χρόνια χωρίς τον Cliff Burton


ΗΤΑΝ 27 Σεπτεμβρίου του 1986. Σαν σήμερα. Το Master Of Puppets έχει πέσει πριν από 6 μήνες σαν ατομική βόμβα στο παγκόσμιο μεταλλικό στερέωμα, ανεβάζοντας τους Μetallica ίσως στην ψηλότερη κορυφή που έχει αντικρίσει μέταλ γκρουπ. Το συγκρότημα βρίσκεται στη Σουηδία, όπου με support τους Anthrax, σαρώνουν τη σκανδιναβική χερσόνησο. Η συναυλία στη Στοκχόλμη έχει τελειώσει και το επόμενο live «δείχνει» Δανία και Κοπεγχάγη, τελευταίο σταθμό της Damage Inc. περιοδείας...






Ας γυρίσουμε, όμως, το ρολόι του χρόνου πιο πίσω και ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Στις 10 Φεβρουαρίου 1962 ακούστηκε το πρώτο κλάμα του Clifford Lee Burton στο
Mε το τατουάζ
των αγαπημένων του
Misfits.
Castro Valley της Καλιφόρνια. Τρίτος γιος χίπηδων γονιών που τα έφερναν βόλτα με τα λιγοστά χρήματα του μπαμπά Ray (εργάτης δρόμων) και της μαμάς Jan (δασκάλα), ο μικρός Cliff, ακολούθησε το ρεύμα της εποχής και του LA: τη μουσική. Οντας εξαίρετος μαθητής και ανοικτόμυαλο παιδί, ερωτεύεται το ροκ μέσα από τους Lynyrd Skynyrd, τους οποίους θα έχει θεούς του μέχρι το τέλος. Αργότερα τον... συναντούν οι Aerosmith, oι Blue Oyster Cult, o Danzig, oι (ναι, ναι) REM, αλλά και η jazz, o Mπετόβεν και ο Μπαχ.



1975. Το πρώτο πλήγμα στη ζωή του έρχεται με τον ξαφνικό θάνατο του αδερφού του Scott (λέγεται από ανεύρυσμα). Ο πόνος ατελείωτος. Διέξοδος; Το μπάσο. Με "δασκάλους", τους Geddy Lee, Geezer Butler, Phil Lynott και το distortion του Lemmy, εκτονώνει το δράμα του στα κομμάτια τους, αλλά και σε αυτά σπουδαίων κιθαριστών όπως οι M. Schenker, Uli Roth, Tonni Iommi.
Πρώτη μπάντα του, οι EZ Band με τον κολλητό του Jim Martin (μετέπειτα Faith No More) και επόμενο βήμα το κολέγιο. Νέες προσπάθειες για γκρουπ θα είναι οι Agents Of Misfortune (παραφρασμένο άλμπουμ των BOC) και οι Trauma μέσα από τους οποίους "γαργαλάει" για πρώτη φορά το αυτί των μάνατζερ. Εκείνο το διάστημα οι Metallica προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους μέσα από τσακωμούς του Hetfield με τον Mustaine. Διώχνουν τον μπασίστα τους Ron McGovney και σε ένα live βλέπουν τους Trauma, όπου ο Burton τούς αφήνει με το στόμα ανοικτό. Ο "γάμος" επιτυγχάνεται και η τετράδα Butron, Hetfield, Mustaine, Ulrich μετακομίζουν στο Σαν Φρανσίσκο, στο οποίο απολύεται ο έτερος κοκκινομάλλης, Dave Mustaine, λόγω συμπεριφοράς και αλκοόλ. 

Tη θέση του παίρνει ο Kirk Hammett που εγκαταλείπει τους Exodus. Ολα έχουν πάρει το δρόμο τους και οι Metallica κυκλοφορούν το Kill 'em All, το Ride The Lighting και Master Of Puppets, κάτω από τις επιρροές και τη γενική καθοδήγηση του Burton, σε συνδυασμό με τα κοφτά φονικά ριφ του Hetfield. Mέσα σε τρία χρόνια οι Μetallica έχουν... παλαβώσει ολόκληρο το μέταλ στερέωμα με τη μουσική τους και όλα όσα κρύβει αυτή σε κάθε δευτερόλεπτό της.
Το τέλος
Το γκρουπ έχοντας ολοκληρώσει την αμερικανική περιοδεία του ως support του OZZY, προγραμματίζει ως επόμενο σταθμό τη Σκανδιναβική χερσόνησο. Συναυλίες σε Λουντ (νότια Σουηδία), Οσλο, Στοκχόλμη
To μοιραίο λεωφορείο, ώρες μετά το δυστύχημα.
και κατεύθυνση για Κοπεγχάγη, εκεί όπου θα συναντούσαν τον παραγωγό τους στα ανεπαναλήπτα Ride και Μaster, Φλέμινγκ Ράσμουσεν. Το κομβόι, αποτελείται από τρία λεωφορεία. To όχημα με τη μπάντα, όμως, καθυστερεί και φεύγει πολύ μετά την αναχώρηση των άλλων δύο. Kατά τις 2 τα ξημερώματα της 27ης Σεπτεμβρίου του 1986, το μοιραίο λεωφορείο βρίσκεται λίγο κοντά στο Λιούνγκμπι, νότια της Σουηδίας, στον Ε4, τον μεγαλύτερο αυτοκινητόδρομο της χώρας. Η καθυστέρηση ίσως να έχει αυξήσει την ταχύτητα το μεγάλου οχήματος. O Burton έχει παίξει στα χαρτιά με τον Hammett και έχει κερδίσει την κουκέτα με τη θέση στο παράθυρο, το οποίο δεν έχει κανένα προστατευτικό. 
O Βρετανός οδηγός χάνει τον έλεγχο. Το βαρύ λεωφορείο αρχίζει έναν χορό θανάτου προσπαθώντας να μείνει με τους τροχούς στο έδαφος. 

Ο Βurton εκσφενδονίζεται στην παγωμένη άσφαλτο, το όχημα ανατρέπεται και τόνοι από λαμαρίνα του συνθλίβουν το πάνω μέρος του σώματος. Οι υπόλοιποι σώοι προσπαθούν να συνέλθουν, ώσπου ο Hetfield βλέπει πρώτος τα δύο πόδια του Cliff να εξέχουν από το τσακισμένο "φέρετρο". Ενα τραγικό δυστύχημα και τέλος. Ο Cliff Burton "έφυγε" για πάντα. Ποιος έφταιγε για το συμβάν; Ποτέ δε βρέθηκε ο ένοχος. Ηταν ο οδηγός που ίσως αποκοιμήθηκε στιγμιαία ή ήταν πιωμένος; Ηταν ο "μαύρος" πάγος στην άσφαλτο. Ηταν απλά μια κακιά στιγμή; Ποτέ δε θα μάθουμε επίσημα. Tην Τρίτη 7 Οκτωβρίου, συγγενείς και φίλοι είπαν το ύστατο "χαίρε" στον Burton, στη γενέτειρά του.

Ο Burton μέσα σε μόλις τρία άλμπουμ και σε 24 χρόνια ζωής, πρόλαβε να αιχμαλωτίσει την αιωνιότητα. Πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του σε τρεις από τους σημαντικότερους δίσκους της ιστορίας. Πρόλαβε να επηρεάσει τόσο βαθιά με τις συνθέσεις και το ανοιχτό μυαλό του, τους Hetfield, Ulrich και Hammett και μετέπειτα πολλά γκρουπ. Hταν ο μουσικός που οι κακομαθημένοι Hetfield και Ulrich τον άκουγαν με σεβασμό. Δεν μπορώ να το γνωρίζω, αλλά αν με ρωτούσατε «θα έβαζες το χέρι σου στη φωτιά, ότι με τον Burton οι Metallica δεν θα είχαν αυτό το κατάντημα;», θα σας απαντούσα, «ΝΑΙ». 

Μνημείο στο σημείο όπου ο Burton 
έχασε τη ζωή του.
Θεωρώ απίθανο με αυτόν, το γκρουπ να έβγαζε -αν όχι τα Load και Reload (που παρεμπιπτόντως, δεν είναι κακοί δίσκοι)- το έκτρωμα St. Anger και να έφτανε στο σημείο να ξεκατινιάζεται με τους οπαδούς του για το Napster. To ότι οι Μetallica έβγαλαν το πρώτο βίντεο κλιπ τους μετά θάνατο του Burton, αυτό λέει πολλά. Το μέγεθος του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη ήταν τόσο μεγάλο που οι Anthrax του αφιέρωσαν το Among The Living, oι Μegadeth το In My Darkest Hour και οι Μetal Church το The Dark.

Μπορούμε να γράφουμε για πολλές ώρες για τον Cliff, όμως καλύτερα είναι να τον ακούμε. Να ακούμε αυτόν και τη χρυσή περίοδο που έζησαν οι Metallica, πριν αρχίσουν να βγάζουν πιο έντονα τον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα τους. Αλλωστε, πάνω κάτω, όλοι μας γνωρίζουμε τι τράβηξε ο καημένος ο Newsted. Ο Trujillo είναι απίστευτος μπασίστας, όμως δεν «κολλάει» με τους Metallica, δεν «δένει» και αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει και ο ίδιος πιστεύω. Ολα αυτά καταδεικνύουν ότι ο Burton ήταν ένα τεράστιο μέγεθος για τους Metallica. Ομως, μακάρι να διαψευστώ και ο επόμενος δίσκος να μου (μας) ρίξει ένα γερό σκαμπίλι, όπως αυτό που προσπάθησαν να κάνουν με το Death Magnetic. Προς το παρόν, οι τρυφερότητες και οι... κουλτουροσυνεργασίες τύπου Lou Reed, δεν με συγκινούν. 

Οι Μetallica ένα heavy/thrash γκρουπ και όσο συνεχίζουν να παρεκκλίνουν της πορείας τους τόσο θα οδεύουν προς την ολική απαξίωση. Οσο για τον Clifford Lee Burton; Bάλτε σήμερα και ακούστε το Creeping Death, το Fade To Black, το Orion, το Motorbreath ή όποιο άλλο εσείς νομίζετε. Το μέταλ, του οφείλει πολλά.

ΤHE SHADOW

Y.Γ. O Cliff φορούσε πάντα δύο δαχτυλίδια (βλ. βασική φωτογραφία). Μετά το θάνατό του οι γονείς του κράτησαν το ένα και το άλλο το έδωσαν στον Hetfield (δείτε το βίντεο κλιπ του One, που το φορά).





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...